Pfoe! Het zweet gutst van m´n voorhoofd en overal daaronder, maar ik ben er! In tegenstelling tot de precieze parkeertegels bij mijn ´proefrit´ is deze camping lekker vrij en mag je staan waar je wilt. Dus ik sta als een echte introvert helemaal in het hoekje van de camping :D

Zonnetje, meertje (Silbersee), boekje en biertje: niks mis mee ;)

Dag 2: Schiffdorf - Egtved

Na een wat onrustige nacht met eerst een eindeloze 'achtergrondbeat' en later een onweersbui, tufte ik vandaag weer (iets minder vrolijk) verder. Ik voer met een pondje over de Elbe en passeerde een paar uurtjes later de Deense grens.

Misschien komt het omdat het zondag is, maar vandaag is het bij mij 'klassieke-muziek-dag'. Alles wat maar een beetje groots klinkt (lees: boven de motor uit kan komen) kwam voorbij. Als ik terug ben in NL ga ik weer naar een concert heb ik besloten, want live muziek is toch echt het allermooist. Ik hoop dat wanneer we ooit kinderen krijgen ze de muzikaliteit van mij en het doorzettingsvermogen van Ardjan krijgen. Dan worden ze echt retegoed, haha. 

Gisteren was een bloedhete dag qua temperatuur, maar vandaag kwam ik erachter dat de blazers ook koude lucht kunnen blazen... Met Ardjan naast me zou dat natuurlijk al veel eerder zijn opgemerkt, maar he ik kom er ook wel. Het zou mij ook zo kunnen overkomen dat ik wegrijd van de camping met het stroom nog aan de paal, haha.

Eenmaal op de camping maakte ik koffie met de koffiemolen van mijn overgrootoma. Bijzonder dat zij ongeveer 100 (!) jaar geleden in haar klederdracht met deze koffiemolen tussen haar benen zat te draaien, en dat ik dat vanmiddag ook deed (zonder klederdracht dan).

Ik heb vandaag meerdere keren echt genoten. Van de vrijheid, het alleen op reis zijn en de zonnestralen :)

Dag 3: Egtved - Kristiansand

Waarom moet je altijd plassen als het niet kan of handig is.. Wanneer je net lekker onder de dekens ligt, of als je ergens over de glooiende heuvels in Denemarken rijdt en er dorpje na dorpje geen tankstation oid met wc is. Uiteindelijk maar naar een camping gereden en de meneer achter de receptie lief aangekeken. Hij was erg vriendelijk, net als de eigenaren van de andere campings tot nu toe. Mensen maken al gauw een praatje als je alleen aankomt, echt leuk!

Het waaide vandaag hard waardoor ik nog minder hard kon rijden. Wanneer je dan eenzelfde VW-campertje tegenkomt met net zo'n lange sliert auto's achter zich, voel je helemaal een connectie. Grappig hoe dat werkt.

Ik hoefde vandaag maar een kleine 4 uur te rijden, dus ik had alle tijd. Vanmiddag heb ik mezelf in de duinen (met viooltjes!) genesteld en heerlijk gechilld. Beetje geprutst met mijn nieuwe aquarelsetje. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. 

Vanavond vaar ik over naar Noorwegen, wihoee!

Nou dat was me een overtocht! Meestal zit ik de hele tocht koukleumend op het dek, maar deze keer dacht ik: joh, ik heb mijn reispilletje op, ik ga binnen zitten. Misschien zit het wel allemaal tussen mijn oren, dat zeeziek zijn. Gewoon overgeven aan en meebewegen met de golven en dan komt het wel goed. Maar zodra we de haven uit waren begon het feest: enorme golven en snoeiharde wind. De kapitein meldde het nog even netjes, maar dat had mijn lijf allang gevoeld natuurlijk. Na een uur op en neer - en van links naar rechts was het genoeg. Ik zal je de details besparen, maar alles zat eronder. Het bleef maar komen, ik voelde me zo belabberd. Gelukkig hielp de vrouw voor mij me en kwam er al snel personeel van de boot om me verder te helpen. Part of the job ;)

Voordeel van een camper: je kunt je makkelijk even omkleden. Echt ideaal. Precies voor deze nacht had ik geen camping geboekt, dus ik besloot een hotel op te zoeken om me even lekker te douchen. Niet gelukt helaas (na 1 hotel waar je goed met een camper kon parkeren ook alweer opgegeven haha, want inmiddels 00:00 geweest en ik wilde niets liever dan liggen). Dus op een veel te dure parkeerplaats geparkeerd, maar het boeide me allemaal geen reet meer. Mezelf opgepoetst met natte doekjes (lang leve deze doekjes :D) en als een blok in slaap gevallen.

Dag 4: Kristiansand - Sandnes

Ik stond ergens op een industrieterrein geparkeerd waar al vroeg bedrijvigheid was, dus ik was ook weer vroeg vertrokken. Bij het tankstation kwam de pompmevrouw uit haar winkeltje gerend, die dacht dat ik wegreed zonder te betalen haha. Maar nee, ik wilde gewoon even naar de toalett.

Vandaag is een dag van herinneringen en reflecteren. De start was vol twijfels: file, lomp rijgedrag, strakke gezichten en spuuglelijke tunnels die roken naar Red Bull met aardbeien. Is dit het land waar ik ooit wil wonen? Na een poosje tuffen werd de omgeving steeds mooier. Zie je wel, hoorde ik Ardjan in mijn hoofd zeggen, je kunt maar beter buiten de stad in de natuur zijn. Het was een mooie route met slingerende weggetjes, bruggen en tunnels: het lijkt het leven wel dacht ik. De ene tunnel langer dan de andere, maar er komt altijd weer licht en soms ook nog een betoverend uitzicht. Ik mijmerde over vroeger en over onze tijd twee jaar geleden in Noorwegen. 

Rond de middag kwam ik aan in Sandnes. Het voelde vertrouwd; de Meny, Biltema en Musti. Ik deed boodschappen in de supermarkt vlakbij ons huurhuis, en liep een rondje door de wijk. Zoveel hetzelfde nog! Het voelde gek en fijn om weer even terug te zijn, al heb ik niet per se heimwee naar deze plek. Ik parkeerde ons banaantje bij het centrum en dronk een koffietje in mijn favoriete tentje. Ik zag alle koffietentjes, restaurantjes en winkels weer waar ik heb gesolliciteerd. Wacht nog steeds op antwoord, hihi.

Dag 5: Stavanger

Gisteren heb ik mijn vader opgehaald van het vliegveld. Het voelt heel bijzonder om een paar dagen samen met hem vakantie te vieren. Des te meer omdat dit land hem de liefde heeft gebracht waar ik uiteindelijk door geboren ben.

Vanochtend waren we vroeg uit de veren om Ardjan met alle tassen weg te brengen voor zijn avontuur met de groep. Daarna streken we al snel neer op een terrasje, want mijn vader kan gelukkig ook niet zonder koffie in de ochtend ;) 's Middags maakten we een prachtige rondvaart over het Lysefjord, blijft echt ontzettend mooi. Een beetje overprikkeld en verwaaid kwamen we weer terug in de haven van Stavanger. We slenterden nog even door de stad en sloten de dag ook weer af op een terrasje, met goede gesprekken. Geslaagde 1e dag!

Dag 6: Frafjord

Enigszins naïef negeerden we het weerbericht (gisteren viel het ook wel mee) en stapten enthousiast de auto in voor een wandelroute bij het Frafjord. Want zoals de Noren zeggen: er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding. Nou, dat hebben we geweten. Na een paar honderd meter kwamen de eerste druppels, en het heeft verder zo goed als non-stop geregend. Onze mentale kleding werd daardoor ook goed getest ;) Het laatste stukje naar de top wandelde ik alleen met Charlie. Ik krabbelde snel mijn naam in het boekje en legde - tot grote frustratie van Charlie - een steen bovenop de stapel waar Charlie precies niet bij kon. Omdat mijn vader even was gaan schuilen liepen we precies langs elkaar heen, en zonder bereik duurde het even voordat we elkaar weer vonden. We wandelden gestaag verder en na 6 uur kwamen we compleet doorweekt terug bij de auto. De koffie van het eerste beste tankstation smaakte voortreffelijk en ons humeur klaarde meteen op; we kregen spontaan de slappe lach toen we onze beteuterde blikken op de selfies terugzagen. Al strompelend en bibberend haalden we nog wat avondeten bij de supermarkt en sloten de dag af op de bank.

Dag 7: omgeving Lauvvik

In plaats van een wandeltocht bij Lysebotn/Kjerag (wij hadden onze les met het weer wel geleerd) startten we rustig op en verkenden we de omgeving vanuit de auto en was ik de privéchauffeur van fotograaf Paul. Inmiddels kan ik aardig goed inschatten uit welke positie je een mooie foto kan maken ;)

We reden naar Sandnes, want ja, first things first: koffie. We bleven hangen voor een lunch en hadden weer goede gesprekken samen. Over het leven, keuzes en de diensttijd van mijn vader. Deze keer was het Charlie die begon te rillen, dus besloten we om (via een prachtig kronkelende route langs het fjord) terug naar ons huisje te rijden.

We verbaasden ons vandaag weer over de Noren; hoeveel geduld ze (in ieder geval lijken te) hebben in het verkeer, en over hoe ze de kleinste baby'tjes met hun blote wangetjes in de regen en wind buiten in de wagen laten liggen. 's Avonds maakten we nog een wandeling vanuit ons huisje langs het fjord. We kwamen langs oude (Viking?) graven en vonden stukjes van de Echinus esculentus, een eetbare zee egel.

Dag 8: omgeving Dalsnuten

We startten de dag weer vroeg, zodat we nog een laatste wandeling konden maken voordat mijn vader terug naar NL zou gaan. Met een omweg voor een koffietje liepen we (weer ivm regen) een alternatieve korte route bij Dalsnuten. Dalsnuten was 2 jaar geleden een beetje onze achtertuin, het Kwintelooijen van Sandnes, en de berg waar we vanaf onze wc in het huurhuis op uit keken. We hebben daar veel gewandeld en het was bijzonder om dit ook nog eens met mijn vader te doen.

Ik bracht mijn vader naar het vliegveld, waarna ik de tassen van alle bikkels (nu met luchtje ;)) weer ophaalde bij de haven. De middag chillde ik met Basje op Sola beach. Weer een dag vol herinneringen :)

Dag 9: Stavanger - Lofthus

Voor 1 nachtje herenigd met Ardjan! Zo fijn om nog even samen te zijn en bij te kletsen. We parkeerden de camper op een camping aan het strand en picknickten in de duinen. In de ochtend nog even samen in Sandnes ontbeten, waarna onze wegen weer scheidden. Allebei reden we op de E39, maar Ardjan naar het zuiden in ik naar het noorden. Wel weer even wennen om in het gele slagschip te rijden nu ik de afgelopen dagen in het zwarte monster met turbo van Ardjan reed. Over het algemeen kan ik iedereen aardig bijhouden, behalve als de weg omhoog gaat :D 

Het was weer een prachtige route vandaag. Ik begon iets te overmoedig waardoor ik, al luidkeels het Hosanna zingend bíjna in de vangrail knalde. Het was de wind. ;)

De bergtoppen kregen sneeuw en de wegen werden steeds smaller. Van tevoren zag ik daar wel een beetje tegenop. Maar nu merk ik dat vrachtwagens en bussen vaak niet het probleem zijn, maar de toeristen in auto's met een stickertje van Hertz of Avis. En als ik de afgelopen tijd iets heb geleerd is het wel dat je dingen gewoon moet doen, er is altijd wel een oplossing.

Met mijn 'let it be easy today-trui' dwong ik vandaag gewoon een fijne dag af. En dat was 'ie! In de ochtend fijne tijd met Ardjan; in de middag vol gas kunnen doorrijden terwijl Maps een vuurrode lijn aangaf; en in de avond net een van de laatste plekjes op een camping hebben. Top!

Dag 10: Lofthus - Fagernes

Zonder gepoetste tanden (toilettas incl. beugel op de vorige camping laten staan..) vervolgde ik vanochtend mijn weg. In het eerste uur van mijn route had ongeveer 50% van het verkeer een Nederlands kenteken. Heeft de ANWB iets over deze regio gepubliceerd ofzo? Ik stopte even bij een supermarkt voor toiletspullen, maar het is nog steeds Pinse dus hij was gesloten. Ineens zat ik in het koffietentje er tegenover ;) Gegrinnikt om de andere Nederlanders, we kunnen zo ongegeneerd alles bekritiseren: 'Nou als ze zoveel voor koffie vragen dan mogen ze de kozijnen ook wel even schilderen' of 'Oh, kijk dat kleine ding daar (mijn trouwe gele vriend), veeeel te simpel'. En op de camping hoor ik men ook vaak het verdienmodel van een stukje gras bespreken, haha. Heerlijk.

In mijn kleine simpele ding (nog steeds heel blij mee overigens) reed ik een prachtige route lans Hallingskarvet Nasjonalpark. Koud, het sneeuwde zelfs even, maar heel ruig en puur. Ik had vandaag alle tijd en koos een route om te wandelen. Ik was voor het eerst alleen in de bergen zonder bereik. Best spannend vond ik dat, ook omdat ik las dat vrouwtjes elanden in mei-juni agressief kunnen zijn ivm kalfjes. Al speurend en met gespitste oren ging ik op pad. Ik schrok me vervolgens helemaal te pletter toen de man van Komoot ineens begon te praten. Holy moly :D De route was echt prachtig; heel stil en sereen. Ondanks wat spanning echt genoten!

Overigens betrapte ik mezelf ook op de Nederlandse zuunigheid toen ik parkeerde net vòòr de tolweg die me 200KR zou kosten. dan loop ik wel 2km extra dacht ik. En ja hoor, toen ik terug kwam stond er een andere Nederlandse camper naast me geparkeerd (en zag ik de Duitse campers netjes langs de betaalde tolweg staan). 

Eenmaal op de camping werd ik weer blij verrast door Nederlanders die mij stroom aan hun camper aanboden en zo hups, pakker de pak een speciale kabel voor me regelden die ik ook nog eens mag houden. Die daadkracht van ons landje kan ik dan wel weer waarderen :)

Dag 11: Fagernes - Kvam

Het wordt een beetje saai misschien, maar het was echt weer een prachtige route vandaag. Muziekje aan (gisteren luisterde ik Noorse hits, maar hmm) en gaan met die banaan. Het werd steeds kouder en ruiger. Dat zag je ook wel aan de auto's; de Tesla's hebben inmiddels wel plaats gemaakt voor Land Cruisers.

Aan het einde van de ochtend parkeerde ik - in een prachtig en meer bewoond dal - voor de schuur van mijn vrijwilligerswerk adresje en in de middag mocht ik gelijk aan de slag met de kwast. Wel even wennen van solo camperen naar een gezin van 6 + een andere vrijwilliger + een hond en (huis) kippen. Lief gezin wel, go with the flow en boordevol ideeën. Benieuwd naar de komende dagen; mijn solo tocht zit er voor nu op!